Cèrtë vóltë rë paròëlë mè

Cèrtë vóltë rë paròëlë mè
-chèrë ca allisscë
pë fallë addëvëәndà vìërsë-
më parën’a vëdè stëdìëndë agëtatë.
Chirë ca drèëtë o prëttòënë
dë la scòëlë
së spèngënë s’azzóppënë së càzzënë:
vólënë assàië primë dë l’altë
mmèzz’a lë crëstiênë
ndra rë stratërë d’òërë
dë la mêzzadàië.



Certe volte le mie parole


Certe volte le mie parole
-quelle che levigo
per farle diventare versi-
mi sembrano studenti irrequieti.
Quelli che dietro il portone
della scuola
si spingono si scontrano litigano:
vogliono uscire prima degli altri
in mezzo alla gente
tra le strade d’oro
del meriggio.


Mimmo Amato, «Chjêngarèddërë», Lit. Minervini & C., Molfetta, 2005



04/01/2014